უწყვეტი საპროტესტო აქციის 46-ე დღე

ესაა უწყვეტი საპტროტესტო აქციის ორმოცდამეექვსე დღე, რომელიც დაიწყო იმედით რომ ჩამივარდებოდა ორი კაპიკი, მაგრამ რადგანაც არა ჩემი იდეა, არამედ მისი ამორჩეული ნახატი უნდოდა რომელიც კი მარტივი იყო, მაგრამ ჩემში არ ჯდებოდა თან კონკრეტულად იმას ვერ ვიტან, როდესაც თვითონ მეუბნებიან სად რა და როგორ, მივეცი მეგობარს. მან დახატა. ვუყურებდი გზადაგზა სხვადასხვა ფრაზებს რომლებიც გადაშავებული იყო და ვაკეთებდი კომენტარს, რომ ალკოჰოლის, ნარკოტიკის ან ფულის სანაცვლოდ გადაშავებული კედლები, შავზე თეთრად უნდა დაიწეროს ისევე. ეს ერთი, ისე, ორგანიზებულად რომ არც ერთ კამერაში არ დაფიქსირდეს სახე, არც წერის პროცესში პოლიცია დაადგეს. არა. არც ერთი კაპიკის ღირსები არ არიან ნაბიჭვრები! მივედი და გავუკეთე ბანერი იმ კაფეს, ვინც ჩვენ გვეხმარება ტკბილეულობითა და ყავა-ჩაით, ასევე მათ მარშს გამოვყევი. ჩვენს უკან იყო დიდ...